Galeria z kawiarnią w budynku nastawni PoC Poznań | Poznań | Park Wieniawskiego przy Moście Teatralnym

Inwestor: osoba prywatna
Powierzchnia użytkowa: 169,12 m2
Kubatura: 607,62 m3
Projekt: 2011
Realizacja: 2012
fot. Anna Gregorczyk | Łukasz Szamałek

Pewnie nikt w to nie uwierzy, ale najpierw były podróże pociągiem na trasie Poznań-Warszawa. Któregoś dnia malutki, secesyjny z pochodzenia budynek Nastawni PoC przy Moście Teatralnym zapadł mocno w pamięć. Z niej bezczelna wyobraźnia pozwoliła snuć plany, aby zaadoptować właśnie ten obiekt na naszą pracownię…

Ale życie chciało inaczej. Kiedy marzenia powoli dojrzewały zadzwonił telefon. Dzyń, dzyń! “Halo? Czy nie chcielibyście zaadoptować budynku Nastawni?” Nastawni? Której Nastawni?! “Przy Moście Teatralnym” - pada odpowiedź. I tak to się wszystko zaczęło.
Inwestorzy, związani od dziadka z PKP, kilkanaście miesięcy wcześniej zajmowali się formalnościami związanymi z projektowaniem na terenach zamkniętych. Nie było więc łatwo. Pojawili się w ostatniej chwili, jeszcze parę miesięcy i ciekawy, zabytkowy budyneczek zostałby całkowicie zdewastowany. Trafił jednak w dobre ręce: nowi Najemcy i Inicjatorzy przedsięwzięcia od samego początku współpracy wykazywali się pełnym zaufaniem, entuzjazmem i przekonaniem, że rozbudowę Nastawni trzeba przeprowadzić z pełnym poszanowaniem historii.

Program funkcjonalny: punkt informacji kolejowej, izba pamięci PKP, galeria związana z kolejnictwem oraz kawiarnia z zapleczem kuchennym i sanitarnym  nie mógł pomieścić się na 50 m2, dlatego konieczna była rozbudowa. Aby zminimalizować jej inwazyjność zdecydowano się na dobudowę grafitowego (kontrast) pawilonu parterowego otwierającego się na Park Wieniawskiego, kryjąc tym samym ślepą ścianę wschodnią istniejącego jasno-piaskowego budynku. Funkcja jest więc rozłożona w ten sposób, aby goście z jednej strony, na piętrze Nastawni, mogli rozkoszować się ruchem pociągów i żelazną kompozycją i poetyką torów, a z drugiej widokiem na słoneczny, zielony park, a w dalszej perspektywie zarysem Teatru Wielkiego. Równie ważne jest zagospodarowanie terenu. Posadzki, ich faktura, materiał i kompozycja służące letnim ogródkom nawiązują do kolejnictwa. Podobnie jak z funkcją wewnętrzną, jeden z tarasów, tzw. słoneczny, jest związany z kontemplacją torów i secesyjnej architektury Mostu Teatralnego, drugi zaś, zacieniony istniejącym starym drzewostanem, z widokiem na spokojniejszy park.

Lecz! Czy to już jest wszystko? Bo teraz sprawa najpoważniejsza;
Teraz trzeba przedstawić argument słuszny:
czy można obwieścić koniec, jeśli dom pozostanie pusty?
No właśnie, to jest zadanie trudniejsze niż wszelkie projekty oraz budowa. 
Jak zapełnić go ludźmi? Jak począć tu życie od nowa?

Pomimo oczywistych związków z kolejnictwem Nastawnia PoC jest pomyślana jako obiekt dla wszystkich: od miłośników dróg żelaznych, przez młodych ludzi szukających nowych wrażeń, przez melomanów z pobliskiej Opery, po dzieci i ich rodziców często przebywających w parku… Inwestorzy, pomysłodawcy zamierzenia i jednocześnie Gospodarze obiektu, zapał z procesu budowy z pewnością przeniosą na działanie placówki; zrobią wszystko, aby Nastwania PoC, kiedyś żyjąca dla pociągów, dziś żyła dla ludzi.