Estrady Poznańskiej „NOWA MASZTALARSKA” | ul. Masztalarska 8 | Poznań

Inwestor: Miasto Poznań - Estrada Poznańska
Powierzchnia użytkowa: 4 487,58 m2
Projekt konkursowy: maj 2019
Zespół autorski: Paweł Kobryński, Wojciech Krawczuk, Marcin Sakson
Współpraca autorska: Maja Dylewska, stud. arch. Michał Hondo, Joanna Jasiewicz, Agata Sobańska, stud. arch. Kinga Turczyńska
Wizualizacje: Piotr Szymański

Wyróżnienie w konkursie na opracowanie koncepcji modernizacji siedziby Estrady Poznańskiej „NOWA MASZTALARSKA”

MAPA
Budynek Estrady Poznańskiej przy ulicy Masztalarskiej w Poznaniu zlokalizowany jest w samym sercu Poznania pozostając w znakomitych relacjach przestrzennych z potencjalnie ,,bogatym” sąsiedztwem. Chętnie używany pieszy skrót z Placu Wielkopolskiego w drodze na Stary Rynek przez ulicę Rynkową wiedzie przez skwer Romana Wilhelmiego, który zagospodarowany jest zielenią publiczną i dominującym tu ,,ostańcem” - fragmentem dawnej baszty, będącej częścią dawnych murów miejskich i jednocześnie częścią kompozycji odkrytych i odrestaurowanych murów ciągnących się w kierunku ulicy Solnej. Od strony południowej budynek przylega do placyku Klemensa Janickiego, od północnej zaś sąsiaduje z zabytkowym  obiektem Straży Pożarnej. Jednak dziś tak określony obszar nie jest do końca wykorzystany. Zarówno ze względu na potrzeby i możliwości Estrady, jak i  Miasta, ale i licznie odwiedzających Poznań turystów warto, wraz z niniejszym konkursem, poszerzyć jego zakres określając realne i potencjalne wizje zrewitalizowania tej przestrzeni, a więc nowego, lepszego jej zagospodarowania i funkcjonowania.
Według samych mieszkańców ( którzy wypowiadali się podczas ostatnio zorganizowanych przez Miasto warsztatów) dzisiejszy skwer Romana Wilhelmiego jest - między innymi - mroczny, niebezpieczny, zaniedbany, za mało zadrzewiony oraz konfliktogenny ze względu na niemały ruch samochodów.  Pożądane są: uporządkowanie funkcjonalne skweru, budowa większego, stylistycznie harmonijnego pawilonu handlowego od strony ulicy 23 Lutego, przesunięcie pomnika Wilhelmiego, wykreowanie miejsc rekreacji, siedzisk w dobrze i przyjaźnie zaprojektowanej zieleni miejskiej, na tyle jednak wielofunkcyjnej, aby Estrada oraz Straż Pożarna mogły organizować tu niewielkie dostosowane skala do miejsca imprezy miejskie i artystyczne.
Autorzy niniejszego projektu wychodzą naprzeciw tym oczekiwaniom. Działalność Estrady Poznańskiej w kamienicy przy ulicy Masztalarskiej osiągnie pełnię, kiedy jej przebudowany obiekt zrośnie się z najbliższym otoczeniem, nawiąże z nim relacje przestrzenne i funkcjonalne, aby zapewnić w konsekwencji pożądany efekt synergii mieszkańców, turystów i pracowników Estrady. W związku z tym wraz z projektem planu zagospodarowania (patrz: schematy na planszy nr 1) proponuje się 4 warianty aranżacyjne. Pierwszy z nich zakłada powiększenie chodnika o placyk ( równy bezprogowy poziom) wokół pomnika Klemensa Janickiego, na czym skorzystają także, oprócz użytkowników Estrady, przyległe lokale Fotolaboratorium oraz sklepu tekstylnego, które w dalszej przyszłości mogłoby zamienić swą funkcję na gastronomiczną. Obrośnięte gośćmi stoliczki z parasolami lub bez, w inne dni straganiki, czy niewielka przestrzeń na happeningi artystyczne – to pożądane, wspomagające miejskość przeznaczenie placyku – na podobieństwo tych wszystkich uliczek, załomów, skwerów, ryneczków, którymi tak chętnie spacerujemy  zwiedzając południowe miasta Europy.  W drugim wariancie, poza powyższymi zmianami, zakłada się na odcinku ulicy Masztalarskiej poszerzenie chodnika o około 5 metrów w kierunku skweru. W związku z tym usunięte są miejsca parkingowe naprzeciw kamienicy, co uspokaja tu ruch i jednocześnie zapewnia lepsze możliwości działania Estrady na szerokim trakcie chodnika, także w kontekście istniejącego i popularnego lokalu restauracji Chmeli Suneli. Pojawia się więc przestrzeń dla zlokalizowania dedykowanych , specjalnie zaprojektowanych mobilnych, modularnych mebli miejskich: donic, kwiatonów, siedzisk, stanowisk dla rowerów. Trzeci wariant poszerza poprzednie rozwiązania o zagospodarowanie skweru Romana Wilhelmiego całkowicie zgodnego z opisanymi wyżej oczekiwaniami mieszkańców. Czwarty zaś wariant  ( lub zważywszy na środki finansowe  etap) wizualnie i w sposób pozbawiony barier i krawężników scala posadzkę skweru i chodnika przy pierzei kamienic w jeden ,,dziedziniec” dopuszczając jedynie uspokojony ruch samochodowy (pozostawiony  tranzyt dla Straży Pożarnej, Służb, gości hoteli i mieszkańców) i oddając pieszym, mieszkańcom, turystom wspaniałą, multifunkcjonalną, dostępną miejską, parkową przestrzeń.
Wcześniejsza ulica staje się prawdziwie Nową Masztalarską: placem, deptakiem, podwórzem, dziedzińcem, ogródkiem, ryneczkiem. Miejscem spotkań, wypoczynku, wymiany, poznania, wystaw, spektakli, handlu.
Miejscem miejskiego życia.

ULICA
Po zmroku w większości okien pomieszczeń zajmowanych dziś przez Estradę od strony ulicy zalega ciemność. Nic, poza skromnym szyldem ,,Scena na pietrze”, nie informuje przechodnia, że mamy do czynienia z budynkiem publicznym, miejscem, gdzie widowiska i wydarzenia albo przenoszą nas do innego świata, albo pozwalają uczestnikom rozwijać swoje talenty i wyobraźnię. Ale przecież ta informacja wizualna na elewacji jest niezbędna. Dlatego, oprócz neonowych szyldów Estrady, Banku, restauracji i lokalu na wynajem  w pasie pomiędzy parterem a piętrem , zakłada się iluminację secesyjnego frontonu . Gra światła, programowana z reflektorów zamontowanych na nowych latarniach, programowana, jest poszerzona o efekty w oknach i loggiach budynku Masztalarskiej 8. Dyskretnie ukryte led-y pod nadprożami po wewnętrznej stronie ościeży mogą współtworzyć ,,dramaturgiczne”, teatralne efekty świetlne. Przykładowo: okna 1 piętra w dniu premiery wieczornego koncertu czy spektaklu mogą emanować przez parę godzin ciepłym pomarańczem, a w inny chłodnym kobaltem. Jednak na tyle skromnie i spokojnie, aby nie zbliżyć się do świetlnego chaosu.
Opierając się zaś na opisywanej roli skweru i chodnika  jako widowni loggie frontonu można wykorzystać jako mini sceny, a w nich prezentować czasowe, okazjonalne, premierowe działania: aktorskie, sceniczne, przystrojone manekiny lub zupełnie inne, uwarunkowane pomysłowością artystów instalacje. Elewacja więc, niczym fizjonomia aktora, zmienia się w zależności od potrzeb. Dzięki teatralnej ,,mimice” mur ożywa stając się ciałem, światłem, które z oddali zaprasza wszystkich do siebie. Schronieniem, wzruszeniem, radością, poznaniem dla tych, którym Sztuka i Kultura są Domem

ROZWIĄZANIA FUNKCJONALNE
Nowa Masztalarska Estrady Poznańskiej po przebudowie ma stać się miejscem ucieleśnienia pojęć, bez których trudno dziś sobie wyobrazić dobrze działającą instytucję kulturalną:  SPOTKANIE/ WYMIANA POTENCJAŁU/ UCZESTNICTWO /INTEGRACJA/ MIĘDZYPOKOLENIOWOŚĆ/ OBECNOŚĆ/ ZIELEŃ/ DOSKONALENIE/ REKREACJA/ ELASTYCZNOŚĆ/ ENERGIA/ POZNANIE/ FUNKCJONALNOŚĆ/ MOBILNOŚĆ/ ŚWIATŁO/ WZRUSZENIE/ EKOLOGIA/ ŚWIADOMOŚĆ.
Projekt adaptacji obiektu spełnia kilka podstawowych założeń. Przede wszystkim zaproponowane rozwiązania budują w pełni funkcjonalną instytucję kulturalną o zróżnicowanych potrzebach dla teatru, biur, sal warsztatowych, ekspozycyjnych i magazynowych. Następnie: przebudowa i rozbudowa pomyślana jest tak, żeby żeby wszelkie struktury i elementy zabytkowe uhonorować i wręcz uwypuklić. Oficyna ,,Sceny na Piętrze” dzięki wprowadzonym dachom-tarasom zyskuje, pozbawiona dawnych parterowych przybudówek, schodów, barierek jest ,,czystsza” i bardziej dostępna. Natomiast rozbiórki i przebudowa pomieszczeń kamienicy mają za zadanie wyeksponować oryginalną strukturę dużych, przestrzennych reprezentacyjnych pokoi charakterystycznych dla kamienic tej klasy i tego czasu, kiedy była budowana. Modernizacja powinna także zachować zdrowy, ( także ekonomiczny) balans pomiędzy ,,nowym”, a ,,starym” , z jednoczesnym  
racjonalnym wykorzystaniem ekonenergetycznych technologii, które w towarzystwie ,,zielonej” aranżacji mogą pozwolić, aby nazwać tę inwestycję jako projektowaną z poszanowaniem idei ekologicznych w architekturze.
Dobre, najlepsze rozwiązania architektoniczne, pomimo parania się z zabytkową i trudną strukturą, mogą wspomóc w osiągnięciu tych zamierzeń, jednak nigdy nie zastąpią tych, od których zależy dobry duch placówki: człowieka, pracowników, artystów i wreszcie gości, uczestników, widzów. Przestrzenią gdzie to grono się miesza jest hol – foyer - agora. Gdzie znaleźć takie miejsce na Masztalarskiej 8? Oczywiście tam, gdzie jest najwięcej na to wolnej powierzchni:
w dziedzińcu! Pulsujące serce, gdzie zbiega się wszystko, co najistotniejsze. Rdzeń komunikacyjny w każdym tego słowa znaczeniu, który umożliwia także łatwą orientację w wielofunkcyjnej przestrzeni. Prezentowany projekt zakłada, że wszystkie najważniejsze dla widzów  i uczestników funkcje winny się pomieścić na kondygnacji parteru, częściowo w piwnicy oraz na 1 piętrze. Kondygnacje 2-4 są przeznaczone na biura Estrady i częściowo na wynajem, najwyższe zaś na mieszkania gości oraz pomieszczenia techniczne, co w schematach obrazują ilustracje na planszy nr 5. Dostępność i łatwość komunikacji, szczególnie dla gości obiektu, jest kluczowa. Także ze względu na ewakuację; zważywszy na zastaną, historyczną tkankę i zasadniczo jedną bramę wejściową istotne jest, aby wszelkie duże grupy ludzi ( w sali ,,Sceny na piętrze” maksymalnie 223 osoby) mogły maksymalnie łatwo, najszybciej dostać się na zewnątrz budynku. Dlatego, między innymi, zaprojektowany zadaszony dziedziniec-foyer w sposób bardzo wyraźny akcentuje reprezentacyjne wygodne i szerokie prowadzące do teatru schody, które jednocześnie bardzo czytelnie i najkrótszą drogą ewakuują w kierunku wyjścia.

FOYER/ OBSŁUGA/ ORIENTACJA
Po przejściu przez wspomnianą bramę/prześwit po drodze mijamy wejście do restauracji ( której dzisiejsza lokalizacja i aranżacja harmonizuje z założeniami projektu) oraz do głównej przebudowanej klatki schodowej. Idziemy jednak prosto. Wchodzimy do uporządkowanej przestrzeni dawnego dziedzińca, czyli nowego foyer zadaszonego dachem-tarasem na poziomie 1 kondygnacji. Po ślepym wysokim trzonie po lewej i parterowych przybudówkach nie ma już śladu. Powstaje więc wygodna przestrzeń holu – foyer, w której rozlokowane są wspomniane reprezentacyjne schody prowadzące do teatru, Galerii Oko/Ucho oraz na wielofunkcyjny dach taras na 1 piętrze, lada informacyjno-kasowo-księgarska (o profilu artystycznym), mobilne kolorowe siedziska i moduły z zielenią oraz stoliczki kawiarniane wzdłuż tylnej oficyny. Jedną z atrakcji foyer jest zaadaptowanie wcześniejszego wejścia do Sceny na Pietrze  na teatrzyk 1 aktora czy też scenę lalek dla dzieci ( w zależności od pomysłów), a pomieszczenia w oficynie pod teatrem wykorzystane są w całości na garderoby aktorów, ich zaplecze sanitarne, warsztat techników oraz magazyn, dzięki czemu komunikacja scena-zaplecze staje się w pełni wygodne i funkcjonalne. Tuż obok, oficyna południowo-wschodnia ( pod Galerią Oko/Ucho) zostaje przebudowana na szatnie i toalety dla gości. Dostęp do nich, nieco przysłonięty schodami, jest jednak w pełni czytelny i wygodny. W tej strefie pojawia się także niezbędna duża winda towarowo-osobowa ( dostępna dla osób niepełnosprawnych), która komunikuje pomieszczenia piwnicy, foyer na parterze, taras z galeria i teatrem na 1 pietrze oraz studio muzyczne na 2 i pomieszczenia techniczne na 3 kondygnacji.
To jednak jeszcze nie wszystkie funkcje foyer!. Część jego posadzki ( za restauracją) przekryta jest mobilnymi, systemowymi podestami scenicznymi, które umożliwiają kilka aranżacji tej powierzchni ( patrz: ilustracje forum plansza nr 2). Możemy z nich oczywiście zmontować podłogę i w pełni korzystać z całej powierzchni dziedzińca organizując koncerty, wykłady, czy imprezy, w innym wariancie można z modułów zbudować forum/agorę – niewielkie audytorium ( wykłady, prezentacje, seanse, dyskusje) ,,spływające” do  otwierającej się w części piwnicy ( i jednocześnie podnoszące wysokość foyer) lub całkowicie usunąć do magazynów podesty, aby w ten sposób stworzyć dwukondygnacyjny hol sprzężony z  częścią piwnicy, dzięki czemu Estrada zyskuje więcej powierzchni wystawienniczej/ ekspozycyjnej i bardzo łatwy dostęp ( podczas tematycznych zajęć dla dzieci?) do warsztatu scenograficznego pod oficyną teatru.

TARASY/ ZIELEŃ/ POWIETRZE
Hol przekryty jest dwubryłowym dachem-tarasem, tak zaprojektowanym, aby dostarczyć dzienne światło do foyer. W części północnej odbywa się to za pośrednictwem świetlików ,,na płasko” wkomponowanych w posadzkę tarasu , natomiast w części południowej, nad schodami i stanowiskiem kasowo- informacyjnym poprzez dwukondygnacyjną duszę z niosącą światło do holu fasadą szklaną łączącą się z tarasem na poziomie 1 piętra.
Sam taras ( patrz: ilustracje na planszy nr 3) jest jednocześnie podniesionym dziedzińcem (i alternatywnym wyjściem ewakuacyjnym) dostępnym  z kilku miejsc : przede wszystkim od strony wygodnego i szerokiego holu skomunikowanego z Galerią i Sceną, z narożnika oficyny północnej za sceną oraz z przestrzeni wspólnych obok projektowanych sal warsztatowych położonych w głównej bryle obiektu ( narożnik północno-zachodni dziedzińca). Posadzka jest wykonana z desek kompozytowych na odpowiednio stabilnej podkonstrukcji na stropie żelbetowo-stalowym, aby możliwie prosto i łatwo na wiele sposobów to miejsce aranżować. Przy użyciu dedykowanych, mobilnych i modularnych mebli w postaci siedzisk i kwiatonów można szybko zorganizować tu ogród, warsztaty, koncert, spektakl, cokolwiek – na powietrzu.
Przebywając na głównym tarasie dostrzegamy jeszcze jeden, mniejszy, na wyższej kondygnacji w części południowej (będący dachem opisanej duszy nad schodami). Dostęp do niego maja już, z założenia, tylko pracownicy Estrady - dla swoich potrzeb rekreacyjnych ( leżaki, stacjonarny rower), ale i artystycznych, ponieważ można go także używać jako wysoką scenę koncertową dla widowni na tarasie niższym.
Wraz z zaprojektowaniem tarasów-ogrodów mikroklimat dziedzińca poprawia się. Ciepłe, letnie powietrze schłodzone w cieniu wysokiej kamienicy sprawia, że przebywanie tutaj jest bardzo przyjemne. Te warunki wykorzystane są także do schładzania powietrza w samych biurach, zarówno grawitacyjnie, jak mechanicznie ( między innymi teatr, galeria, foyer). Sama woda opadowa zaś, zgodnie z wytycznymi organizatora konkursu, zbierana jest praktycznie w 90% powierzchni dachu i dystrybuowana do wydzielonego pomieszczenia w piwnicy ze zbiornikami na deszczówkę, która z kolei zasila w wodę sanitariaty.

TEATR i GALERIA/ AKUSTYKA
Widownia ,,Sceny na Piętrze” (patrz: schematy na planszy nr 2) wyposażona w modułowe, systemowe platformy sceniczne zyskuje na funkcjonalności i elastyczności: łatwe w demontażu moduły audytorium  zapewniają różne możliwości kształtowania i działania wnętrza w zależności od wizji reżysera i scenografa.
Niezwykle istotne w sali widowni są oświetlenie, nagłośnienie i prawidłowe warunki akustyczne. Należy jednak pamiętać, że projektowana sala nie pełni przecież funkcji filharmonicznej, a z drugiej zaś strony jest zabytkiem, stosunkowo niewielkim pomieszczeniem o zgrabnym , miękkim ,,kolebkowym” (pół eliptycznym w przekroju) suficie, który winien być chroniony. Dlatego też, poza niezbędnym  użyciem profesjonalnych urządzeń i instalacji elektronicznych i elektrycznych ( głośniki, ekrany akustyczne itd.) przewiduje się:
- wysokie rozproszenie dźwięku przez zastosowanie ustrojów rozpraszających na ścianach bocznych ( akustyczne ścienne systemy mono imitujące tynk)
- optymalny dobór chłonności akustycznej sali dzięki umieszczeniu szczelinowych ustrojów dźwiękochłonnych na ścianach bocznych oraz ustrojów szerokopasmowych w obszarach wymagających silnego wytłumienia niepożądanych odbić dźwięków
-  zastosowanie drzwi i okien o wysokiej izolacyjności akustycznej
- ewentualne ( konieczne szczegółowe analizy na etapie Projektu budowlanego) pokrycie kolebkowego sufitu płytami monolitycznymi ( dostosowane do jego formy i bezpodziałowe) o wysokiej klasie pochłaniania dźwięku po wcześniejszym uzgodnieniu koncepcji ze służbami konserwatorskimi
- fotele  o charakterystyce pochłaniania, obite tkaniną niezapalną lub trudnozapalną
Do nagłośnienia widowni zostaną wykorzystane zestawy głośnikowe aktywne przystosowane do tworzenia matryc liniowych, zamontowane po obu stronach okna scenicznego. Urządzenia z wbudowanym wzmacniaczem pozwolą na zwiększenie efektywności energetycznej całego systemu, pozwolą również na bardzo precyzyjne wymodelowanie fali akustycznej, a także umożliwią jednorodne pokrycie całej nagłaśnianej przestrzeni widowni z bardzo wysoką dokładnością. Do transmisji niskich tonów zostaną wykorzystane zestawy głośnikowe niskotonowe aktywne, z których część będzie zamontowaną na specjalistycznej ramie nad sceną, a część ustawić w parach po bokach sceny. Do dogłośnienia pierwszych rzędów będą przewidziane zestawy głośnikowe szerokopasmowe aktywne zamontowane na jej przodzie, a do nagłośnienia proscenium będą wykorzystane zestawy głośnikowe szerokopasmowe zamontowane na jej bokach. Pozwoli to na optymalne pokrycie nagłaśnianej przestrzeni oraz zapewnienie właściwej lokalizacji źródła dźwięku. Dodatkowo na scenie należy umieścić zestawy głośnikowe odsłuchowe. Wszystkie urządzenia mają zasilane ze specjalizowanych procesorów audio zamontowanych w szafach sprzętowych. Do emisji efektów przestrzennych będą wykorzystane aktywne urządzenia głośnikowe szerokopasmowe zamontowane naokoło widowni, do których sygnał będzie docierał ze specjalizowanego procesora dźwięku dookólnego.
W przypadku innej aranżacji Sali należy system nagłośnienia widowni odpowiednio zaadaptować do sytuacji, co umożliwia specjalnie dobrany sprzęt mobilny.
Galeria Oko/Ucho, projektowana jest jako pomieszczenie wielofunkcyjne, gdzie będzie można zorganizować wernisaż, a na drugi dzień warsztaty Animatora, czy tak jak dziś: niewielką salę kinową. Zabytkowy strop, podobnie jak sufit Sceny na Piętrze, winien pozostać odsłonięty, dlatego na ścianach proponuje się montaż akustycznych płyt tzw. mono, które zapewniają odpowiednie stłumienie pogłosu, a wizualnie są praktycznie niewidoczne: dla naszego oka wyglądają jak otynkowana ściana. Niezbędne jest także wyposażenie elektroniczne: nagłośnieniowe i oświetleniowe, w wypadku tej sali – na systemowych szynach w kolorze pomieszczenia:, możliwie dyskretnie, aby głównym aktorem tej sali wciąż pozostawał kolebkowy strop.

WARSZTATY/ SALE MULTIFUKCYJNE
Pokoje warsztatów i sal multifunkcyjnych zaplanowane są na 1 kondygnacji. Wejść możemy do nich przez obie klatki, ale i przez foyer i z tarasu przez okna tarasowe. Pomieszczenia te będą dobrze oświetlone światłem dziennym: zarówno od wschodu, przez okna w dziedzińcu, jak od zachodu – z widokiem na  skwer Romana Wilhelmiego. Po wyburzeniu lekkich ścian działowych tak utworzona otwarta przestrzeń, wraz z nowymi, mobilnymi ściankami, można adaptować do zmieniających się potrzeb: sali wykładowej, sali warsztatowej, konferencyjnej itp.
Pod względem kolorystycznym, całość zaprojektowana jako  jasna, naturalna, optymistyczna, najlepiej biała ( ściany, strop) z barwnymi, mobilnymi dodatkami i niezbędnymi elementami akustycznymi i elektronicznymi ( oświetlenie, nagłośnienie, rzutniki)

ESTRADA / BIURA
Do biur i sal nagrań Estrady położonych na 2 i 3 kondygnacji możemy dostać się przez dwie klatki schodowe: przebudowaną główną z dźwigiem osobowym (obok pomieszczeń banku) oraz istniejącą północno-zachodnią ( trzecia w północno-wschodniej części pełni rolę ewakuacyjną). Pomieszczenia biur po przebudowie są, na ile pozwala istniejąca tkanka konstrukcyjna, możliwie przestrzenne, dzielone z pomocą mobilnych ścianek szklanych, które zapewniają swobodny przepływ dziennego światła oraz kontakt wzrokowy pracowników wzmacniając ich integrację i motywując do pracy. Strefa biurowa to także: salki przeznaczone na mini zebrania na parę i  kilkanaście osób, strefy przestrzeni wspólnych w obrębie kuchni ( na każdej kondygnacji), fit room ( na kondygnacji poddasza), pokój pracy twórczej ( południowo – wschodnia część na 3 i 4 pietrze z widokiem na ratusz, zamek i panoramę miasta).  Wszystko w kompanii zieleni, traw, roślinności ( oprócz walorów estetycznych: oczyszczanie powietrza i korzystny wpływ na psychikę) i nieustannie  inspirującego wyposażenia: regałów z książkami, albumami, filmami, modelami ( na przykład scenografii najbliższej sztuki). Co niezwykle ważne: warto częściowo zapewnić możliwość urządzenia biur według własnej wizji użytkownika danego ,,kąta”. Takie podejście nie tylko lepiej wiąże zespół, ale i oddaje pole nieoczekiwanym  i użytecznym rozwiązaniom.
Istotną funkcją są tu kuchnie, czyli wyżej wspomniane tzw. przestrzenie wspólne. Miejsca wspólnego posiłku i rozmów. Tygiel pomysłów, emocji. Miejsce spotkań i...pracy. Wystarczająco obszerne. Dostępne, widoczne, przyjazne, dobrze nasłonecznione. Na każdym piętrze: i dla pracowników i dla gości warsztatów.
    
POKOJE GOŚCINNE
Zgodnie z programem zaprojektowane są wszystkie pokoje gościnne, od jedno do pięcioosobowych, wyposażonych w niezależne aneksy kuchenne. Tu może przespać się reżyser, goście Animatora, koleżanki i koledzy zaprzyjaźnionej placówki z Gyor i Rennes albo operator światła, który nie zdążył zarezerwować hotelu. Znajdują się na piątym piętrze oraz na poddaszu. Ostatnie kondygnacje skutecznie odizolowują tę strefę akustycznie od poniższych biurowych i warsztatowych. Winda lub klatka schodowa prowadzi do zamkniętych stref lobby ( przestrzeń wspólna, wypoczynkowa), z których dalej za pomocą kart lub kodów przeznaczonych tylko dla gości dostajemy się do apartamentów.

PIWNICA
Wraz z przebudową kamienicy Estrady Poznańskiej kondygnacja piwniczna podlega nie tylko remontowi i modernizacji, ale znacznym przekształceniom funkcjonalnym. Oprócz opisanego wyżej wyodrębnienia części piwnicy na sprzężone z foyer pomieszczenie, przewiduje się także powiększenie przestrzeni magazynowej, warsztatowej i technicznej. Część z nich będzie służyła dalej potrzebom banku, część restauracji Chmeli Suneli oraz lokalowi na wynajem ( który może być przebudowany na dwukondygnacyjny lokal gastronomiczny).
Pozostałe służą poprawnemu, technicznemu funkcjonowaniu działalności Estrady:
- warsztat/stolarnia Sceny na Piętrze
- magazyny Estrady
- magazyn zbiorników na deszczówkę
- pomieszczenie z maszyną przerabiającą makulaturę na papier toaletowy
( szerzej dalej w rozdziale ,,Rozwiązania Ekologiczne”)
- rowerownia
- wózkarnia
- skład segregowanych odpadów
- pomieszczenia przyłącza cieplika
- rozdzielnia elektryczna

KOMUNIKACJA
Projekt zakłada utrzymanie wszystkich istniejących trzonów komunikacyjnych, przebudowę głównej klatki, budowę dwóch nowych ( w tym opisanej już reprezentacyjnej w foyer i drugiej, obok, łączącej foyer z piwnicą) oraz zainstalowanie kilku niezbędnych dźwigów towarowo-osobowych.
Główna klatka schodowa dostępna z bramy-prześwitu zostaje całkowicie przebudowana, jednak tak, aby nie naruszyć w kondygnacji parteru pomieszczeń bankowych. Dzięki zaproponowanym rozwiązaniom wszystkie kondygnacje i strefy są dostępne dla osób niepełnosprawnych i jednocześnie zapewniają prawidłowe, zgodne z przepisami warunki ewakuacji. Decyzja o pozostawieniu istniejących , niewymiarowych klatek schodowych wynika jednak z potrzeb funkcjonalnych zwiększających możliwości artystów ( klatki w oficynach) i przyspieszających komunikacje międzykondygnacyjną.
Zaprojektowane są trzy windy towarowo osobowe oraz jedna towarowa. Ta ostatnia znajduje się w piwnicy pod chodnikiem ulicy Masztalarskiej i odpowiada za wygodny i bezpieczny za- i wyładunek towarów i odpadków . W przypadku braku możliwości formalno-prawnych ( konieczność uzgodnienia z Miastem) alternatywą pozostaje dostępna z parteru ( prześwitu) główna winda. Pozostałe to zaplanowane w obrębie oficyn windy: jedna obsługująca artystów Sceny na Piętrze na linii: magazyny-foyer-scena, druga w części południowej obsługująca gości na linii piwnica-foyer-teatr/galeria-studio nagraniowe.
Całość systemu komunikacji pionowej i poziomej pozostaje czytelna, prosta, z wyraźnym rozdzieleniem układu służącego gościom i pracownikom. Co istotne: zaprojektowana w taki sposób, że dziś odizolowane pomieszczenia banku w przyszłości mogą korzystać w pełni z nowej, głównej klatki schodowej – co nabierze znaczenia wtedy, kiedy Estrada Poznańska będzie potrzebowała większej powierzchni użytkowej.

ROZWIĄZANIA TECHOLOGICZNE
WENTYLACJA - w budynku rozbudowy Estrady Poznańskiej dla osiągnięcia wymaganych parametrów środowiskowych zakłada się montaż central wentylacyjnych wyposażonych w pompy ciepła oraz przewiduje się możliwość zabudowy wymiennika gruntowego na czerpni powietrza zewnętrznego. Pomieszczenie głównej centrali przewiduje się na ostatnim pietrze oficyny południowej
INSTALACJA OGRZEWCZA - dla osiągnięcia wymaganych parametrów środowiskowych zakłada się zasilanie instalacji ogrzewczej z węzła cieplnego zaprojektowanego w pomieszczeniu piwnicznym pod oficyna południową – w najbliższym sąsiedztwie do nitki węzła cieplnego kończącego się na sąsiedniej działce.( za oficynami wschodnimi)
INSTALACJA CIEPŁEJ WODY UŻYTKOWEJ - zakłada się montaż lokalnych podgrzewaczy elektrycznych ograniczając ilość energii potrzebnej na ogrzanie i cyrkulacje.
INSTALACJA CHŁODZENIA -w wybranych pomieszczeniach ( Scena na Piętrze, Foyer, ewentualnie inne, jeśli wyniknie to z ustaleń z Użytkownikiem), restauracja zakłada się montaż instalacji VRF opartej na pompach ciepła. Sterowanie pracą jednostek wewnętrznych systemu zmiennej objętości czynnika chłodniczego należny zapewnić przez indywidualne sterowniki ścienne w obrębie każdego pomieszczenia. Sterowanie pracą jednostek wewnętrznych klimatyzatorów należny zapewnić przez indywidualne sterowniki ścienne lub bezprzewodowe w obrębie każdego pomieszczenia. Wszystkie urządzenia grzewczo-chłodzące będą sterowana dodatkowo za pomocą czujników otwarcia okien pomagających w ograniczeniu kosztów energii. Instalacje zostaną również wyposażone w system zapobiegający równoczesnemu uruchomieniu instalacji ogrzewczej i chłodniczej.

ROZWIĄZANIA EKOLOGICZNE
Gospodarka energią, odpadami, ekologia to dziś pojęcia bez których świadomie kształtowana architektura nie może się obyć! Po przebudowie obiekt będzie podłączony do cieplika miejskiego, a to znaczy, że Estrada nie będzie już emitowała zanieczyszczeń w postaci spalin. Następną technologią ekologiczną jest zbieranie wody opadowej z dachu i projektowanych tarasów, magazynowanie jej i wykorzystanie tzw. szarej wody do spłukiwania toalet oraz nawadniania zieleni. Na obniżenie zapotrzebowania energii elektrycznej ( produkowanej przecież w Polsce na węglu) wpłynie całkowicie nowa instalacja elektryczna opierająca się na ,,inteligentnym” oprogramowaniu, wydajne i oszczędne urządzenia (A+ do A+++), oświetlenie, czujniki temperatury, światła, gazów,  ograniczenie do niezbędnych urządzeń wentylacji mechanicznej i klimatyzacji oraz – co zawsze warto przypominać – właściwa kultura pracy szczególnie pracowników, którzy – jeśli samoczynnie nie wykona tego urządzenie – winni pamiętać o ich wyłączaniu, usypianiu itd.
Ambicją projektantów jest przekonanie użytkownika nowego obiektu do wprowadzenia swoistej filozofii, ekoświadomości, zasady 4 R: reuse-reduce-recycle-revive ( patrz: schemat ideowy na planszy nr 4) zakładającej, między innymi, stopniowe ograniczanie ilości lub wręcz zakaz zakupu i stosowania ( w miarę możliwości) artykułów pcv, ograniczanie ilości stosowanego papieru, wody ( odpowiednio dobrana armatura), ponowne wykorzystanie części materiałów budowlanych ( z odzysku z rozbiórki), podobnie mebli i wreszcie ożywianie mikro środowiska biologicznego ( ale i pozytywnie wpływającego na zdrowie i psychikę użytkowników) przez implementację roślinności, zielonych ścian i nawet najmniejszych doniczek z bazylią, którymi mogą się opiekować pracownicy. Jedną z najpoważniejszych i wstydliwych kwestii działania jakiegokolwiek obiektu są śmieci. Gospodarka odpadami. W  kondygnacji piwnicy, przewidziane jest pomieszczenie z maszyną ( koszt od 20 do 30 tysięcy złotych) przerabiającą biurową makulaturę na...papier toaletowy, torebki to kawowych ekspresów czy papierowych podkładek do naczyń. Niech więc Nowa Masztalarska stanie się pierwszą instytucją miejską w Poznaniu, która świadomie wprowadzi dobre i w rzeczywistości niedrogie systemowe rozwiązania i technologie ekologiczne – korzystając na tym tak dla siebie, jak i stając się wzorem dla innych.

OCHRONA POŻAROWA
Istniejące rozwiązania komunikacyjne i techniczne obiektu nie spełniają w pełni warunków ewakuacji i bezpieczeństwa pożarowego. Jednakże w związku z przebudową istnieje możliwość, aby całkowicie dostosować budynek do aktualnych wymogów. W opisie komunikacji, co potwierdzają rozwiązania rzutów kondygnacji, wykazano, że nowy system komunikacyjny zapewnia prawidłową ewakuację użytkowników i gości . Jedynie południowa klatka schodowa ( dla ewakuacji pracowników i gości studia nagraniowego, do 20 osób) będzie wymagała opracowania ekspertyzy i uzyskania odstępstwa od wymaganych przepisów, co , ze względu na tkankę zabytkową, jest powszechną praktyką.
Niezbędne są też zabezpieczenia przeciwpożarowe. Obiekt jest budynkiem średniowysokim w kategorii B. Przewiduje się instalacje nowych hydrantów ( oraz korekty lokalizacji istniejących), instalacje sygnalizacji pożarowej, oddymiania klatek schodowych. Konieczne jest także wprowadzenie stref: Banku (ZLIII), Sali teatralnej (ZLI), kondygnacji zamieszkania zbiorowego (ZLV), kondygnacji biurowych (ZLIII) oraz piwnicy (PM/ZLIII) i ich wydzielenie przeciwpożarowe odpowiednimi przegrodami: stropami, ścianami, oknami i drzwiami o wymaganych klasach.

ETAPOWANIE
Inwestycja, zgodnie z wytycznymi Organizatora Konkursu, jest zaprojektowana tak, aby możliwe było jej etapowanie. W I etapie planuje się wykonać rozbiórki, przebudowę piwnic i oficynę Sceny na Pietrze wraz z nowym dziedzińcem i tarasami. Podczas jego realizacje możliwe będzie, choć utrudnione ( hałas, pyły) korzystanie z biur Estrady oraz pełne z restauracji, natomiast Bank PeKaO w związku z planowanymi rozbiórkami w dziedzińcu w krótkim okresie będzie mógł działać na ograniczonej powierzchni. II etap zakłada  wykonanie przebudowy  i adaptacji najwyższych kondygnacji ( pokoi gościnnych) w myśl prostej zasady, aby remont posuwał się od góry, nie odwrotnie. III etap przewiduje rozbiórki i przebudowę kondygnacji biurowych, z najpoważniejszą zmianą dotyczącą głównej klatki schodowej z trzonem windowym oraz pomieszczeń piwnicznych w części pod głównym korpusem budynku -  w tym czasie korzystanie z biur Estrady będzie możliwe zakładając, że tymczasowo kondygnacje mieszkalne będą służyć za biura, a do komunikacji pionowej będzie używana klatka schodowa, którą dziś z ulicy dostajemy się do biur Estrady.  Jednak wciąż , zważywszy na niemal bezpośredni plac budowy, równoczesna działalność biur Estrady będzie problematyczna.    Zakłada się, że całość prac budowlanych powinna zamknąć się w okresie 15 do 18 miesięcy.